Kibir

Dramatik bir futbol akşamı daha sona erdi. 16. Şampiyonlar Ligi yılın favorisine gitti ama favori gibi mi kazandı hayır? Bu penaltılar ayrıca sanırım dramatik kılıyor sonucu.

Manchester United iyi başladığı karşılaşmada golü de bulmasına karşın ilk yarının sonunda yediği golle soyunma odasına beraberlikle gitti. İkinci yarı ise Chelsea'nin atak ve sürekli gol arayan futbolunu izledik. Ronaldo ve Rooney gayet etkisizdi. Bu dönemi Manchester United biraz da şansı ile sorunsuz atlattıktan sonra, uzatma dakikalarına geçildi. Son 30 dakikaya da Drogba'nın agresifliği damgasını vurdu diğerbiliriz. Nedense kendisi ile kavgalı bir kişilik sergiliyor, harika yeteneklerini gölgeliyor. Penaltılar ise sırasıyla Ronaldo, Terry ve Anelka'nın kaçırdığı penaltılar ile Manchester'ın şampiyonluğu ile sonuçlanıyor.

Ne demek lazım ki? Sezonun favorisi kazandı ama hak eden, tat veren enteresan bir şekilde Chelsea idi. Yönetimi ve futbolcusuyla antipatik bulmak için gayet geçerli nedenimiz olan Chelsea'nin bu kupayı kaldırdığını görmek beni dün akşam gördüklerimden daha mutlu ederdi kuşkusuz. Daha çok arzulayanın, arayanın kupaya ulaştığını görmek. Kaptanlığı bir türlü yakıştıramadığım, yüzüne baktığımda sadece kocaman bir kibir gördüğüm Terry'nin bu şampiyonluğun kaçmasındaki en büyük sorumlu olması da ayrı bir ironi olarak hatırlanacaktır bence. Demek ki kimse her zaman mükemmel olamıyormuş değil mi?